νατουράλες

νατουράλες και νατουράλε και νετουράλε, ὁ, ἡ, τὸ (Μ)

1. εξώγαμος, νόθος

2. το αρσ. ως ουσ. ὁ νατουράλες

ο νόθος γιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. naturale «νόθος», ίσως ευφημιστικώς].